මමත් එක්ක එකට ඉන්න අය

WEL COME

Sunday, December 16, 2012

අලුත් ලොවක් සොයා - පලමු පරිච්චේදය - තෙවන කොටස

පළමු කොටස 
|දෙවන කොටස 

ආවේගයෙන් වාහනයට ගොඩ උනත් යන්නේ කොහෙද කියා කිසිම හැගීමක් තිබ්බේ නැ. ගේට්ටුවෙන් එලියට ආපු සැනින් දෙවරක් නොහිතාම නගරය දෙසට හැරවුනේ පෙර පුරුද්දට වෙන්න  ඇති. පාරට කාර් රථය දමන විට පාර දෙපසවත් බැලීමට මට නිච්චියක් උනේ නෑ .පාරේ අනෙක් පැත්තෙන් ආ වාහනය ක්රාස් සද්දෙන් බ්රේක් කරනවා ඇහුනත්  ඒ දෙස පැති කන්නාඩියෙන් වත් බැලීමට හිතුනෙ නෑ. ආ වේගය දෙගුණ තෙගුණ කරමින් මම පාරේ ගියේ හරියට රේස් පදිනවා වගේ. කොහොමත් මට පොඩි කාලේ ඉදල තිබ්බේ රේස් උන. කොම්පියුටර් එකෙත් කොයි වෙලාවෙත් කාර් රේස් දෙක තුනක්ම දාල තිබ්බේ. වාහනයක් අතට ගත්තු හැම වෙලාවකම මට ඕන උනේ ඒ ගේම් වල වගේ ඉගිල්ලෙන්න. එහෙම ඉගිල්ලෙන්න ගිහින් අතපය කඩාගෙන මාස ගණන දුක විදලා තිබ්බත් ආයේ අයෙත් කලේ ඒ දේමයි.

        මිනිත්තු කීපයකින් ටවුන් එකට මම ආවේ කිසිම අනතුරක් උනේ නැති හින්දා. වෙනදාටත් වඩා වේගෙන් ආවත් මගේ කරුමෙට හැප්පුනේ නෑ. කොච්චර් වේගෙන් ආවත් බාර් එක ලගදි වේගේ අඩු උනේ අයි කියලා මටම හිතාගන් බැරි උනා. හරියට වෙනත් කෙනෙක් මාව පාලනය කරනවා වගෙයි කියල අටම හිතුනා. පුරුද්දක් විදිහට මම බොන මනුස්සයෙක් නොවුනට මම වාහනෙන් බැහැලා බාර් එකේ කවුන්ටරේ ලගට ආවා . වාහන වෙලාව ලග හින්දද මන්දා කවුරුත්ම වෙන හිටියේ නෑ . වෙනද බියර් විතරක් බීපු මට බාර් කවුන්ටරේ ලගදි විස්කි බාගයක් කියලා ඉබේම කියවුනා. බාර් එකේ ඉදන් වාහනේට එනකොට වඩේ කරත්ත කාරයෙක් යනව් දැක්කේ අහම්බෙන් වගේ. දුවල ගිහින් වඩේ ටිකකුත් අරගෙන වාහනේට ගොඩ උනා. වාහනේ ඉදගෙන බොන්න මට හිතුනේ නෑ . රෑ වෙලා උනත් ටවුන් එකේ එලිය වැඩී. මට තනිවෙන්න ඕන උනා. ඒ තනිකමට හරියන තැනකට තිබ්බී වැවු බැම්ම.
             
     
                       තවත් විනාඩි දෙක තුනක් යන ඇති මට වැවු බැම්ම උඩට එන්න. වැවු බැම්ම උද තිබිච්ච රූස්ස ගහක යට වාහනේ නවත්තපු මම කාර් එකේ දොර අරගෙන වැව දිහා බලාගෙන විනාඩියක් දෙකක් උන්නා. මගේ දයිවය ගොඩක් නපුරුකම් කරනවා නේද කියලා මටම හිතුනා . මරෙනං කියල හිතාගෙන ආවත් මැරෙන්න හිතක් නෑ දැන් මට එත් මේ හැමදේම අමතක කරන්න බෙහෙතක් මට හම්බ වෙලා දැන්. විස්කි බාගේ අතට ගත්තට පස්සේ තමයි මට මතක උනේ බොන්න වීදුරුවක්වත් කලවන් කරනං සෝඩා කෝලා මොකුත් නැනේ කියලා. බාගේ බෝතලේ මුඩිය ඇරපු මම බෝතලෙ කටේ තියාගෙනම උගුරක්‌ හලාගත්තා.
උගුරට වැටිච්ච විස්කි උගුර ඇග ඇතුලෙන් බඩවැල් දිගේ පිච්චීගෙන යනවා. ලොකු ආශ්වාදයක් , ආසාවක් මට ඇති උනේ. එත් කටට මොකක්දෝ අමුත්තක් දැනුනා. වඩේ කරත්තෙන් ගත්තු වඩයකින් කෑල්ලක් කඩාගෙන කටේ දාගත්තේ ඒ අප්‍රසන්න බව නැති කරගන්න.

          තනිවෙන්න කියලා හිතාගෙන ආවත් මට තනිකම එක්ක පාළුවක් දැනුන නිසා රේඩියෝ එක දැම්මා.
පෙර එක දවසක සඳ නැති සවසක
නුබ මා සමුගත් ඉවුරු තලාවේ
යලි අප හමු වේවා !!!
යලි අප හමුවේවා  !!!

මිල්ටන් මලල්වාරච්චිගේ ඒ සින්දු විස්කි වලට වඩා මගේ පපුව පිච්චුවා. ශාලිකා එක්ක මම මේ වැවු බැම්මට කොච්චර ඇවිල්ල ඇද්ද. කොච්චර වෙලා ආදරෙන් වේලිලා ඉන්න ඇද්ද . දරාගන් බැරි දුකකින් මගේ පපුව පිච්චෙනවා. ඒ හිතේ ගින්දර නිමන්න මම තව විස්කි උගුරු දෙක තුනක්ම දැම්මත් ඒ ගින්න එනං එනං වැඩි උනා මිසක්ක අඩු උනේ නෑ. ඒ සින්දුව ඉවර වෙනකොට මම විස්කි බාගේ බෝතලෙන් බාගයක්ම හිස් කළා. කලින් තිබ්බ අප්‍රසන්න ගතිය දැන් කොහේ ගියාද කියල හිතාගන් බෑ. ශාලිකාගේ මතකය ආවර්ජනය කරමින් මම මුළු විස්කි බාගේ බෝතලේම හිස් කළා. එත් මගේ හිතේ ගින්න තාම නිමිල නෑ.

''මට තව  බොන්න ඕන '' මම මටම කියාගත්තා

වෙරි  මා ගාතේම කාර් එකට නැග්ග මම වැවු බැම්ම දිගේ ඉස්සරහට ගියී ආපහු හරවගන්න  තැනක් හොයාගෙන. එත් ටික දුරක් යද්දී මගේ ඉසරහට වාහනයක් ආව. පාර හාස්‍ කරගෙනම නැවැත්තුව. ඒ එක්කම මටත් නවත්තන් උනේ වෙන කරනං දෙයක් නැති හින්දයි  ඒ වාහනෙන් දෙන්නෙක් බැහැලා මගේ පැත්තට එනවා ලයිට් එළියෙන් දැක්කා.

'' මහත්තයා බහිමු බලන්ඩ කාර් ඒකෙන්''

''මාව බස්සන්න තමුසෙලා කවුද ඔයි''

'' අපි කවුරු කියලද හිතන්නේ ?''


Tuesday, December 11, 2012

අලුත් ලෝකයක් සොයා - පළමු පරිඡේදය . දෙවා කොටස

''තාත්තා''

මට ඉබෙම  කියවුනා . නොහිතාම මගේ ඇස් දෙකට කඳුළු ආවා. මට කෑ ගහල අඩන්න හිතුනා; ඇයි තාත්තේ මට මෙහෙම කලේ කියලා කෑ ගහල අහන්න හිතුනා . එත් මගේ කටට වචන ආවේ නෑ . ඉබේම මම බොනට්ටුව මත අත්දෙක තියා ගත්තා . බොනටුව ගිනියම් වෙන්න  රත් වෙලා. එත් ඊට වඩා මගේ හිතේ දුක වැඩී. ඇස් දෙකෙන් කදුළු හෝ ගාලා වැටෙනවා . මට මම ගැනම ලැජ්ජාවක් හිතුනා.

''ඇයි මේ දුකෙන් , ගෙදර ආයෙමත් ප්‍රශ්නයක් උනාද ? නගින්න කාර් එකට අපි ආපහු ගෙදර යමු''

''මට ඒ අපායට ආපහු යන්න බෑ තාත්තේ, අපි මහ ගෙදර යමු''

''හ්ම; නගින්නකො, අපි යනගමන් කතා කරමු''

දොර ඇරගෙන මම කාර් එකට ගොඩ උනා. යන ගමන් මම තාත්තට ඔක්කොම විස්තරේ කිවුවා. එත් තාත්තා එක වචනයක් කිවුවේ නෑ. එයත් මමත් දෙන්නම කල්පනා ලෝකව වල අතර මන වෙලා උන්නා.ටික වෙලාවකින් අපි දෙන්න මහ ගෙදරට ලං උනා. කාර් ඒකෙන බහින කොට අමමා මල් ගස් වලට වතුර දදා ඉනන්ව දැක්කා. එත් මට අමමා  එකක් කතා කරනං හිතුනේ නෑ. මම කෙලින්ම කාමරේට ගියා. කාලයක් පාවිච්චි නොකලත් ඒ කාමරේ වෙනදා වගේම ලස්සනට අදත් තියෙනවා. අම්ම හැමදාම අස් කරනවා ඇති. කාරේට ආව ගමන මම ඇදේ හාන්සි උනා.

''ඇයි පුතා කලින් නොදන්නම ගෙදර ආවේ? කෝ ඉරේෂා ? එයා අවේ නැත්තේ මොකෝ ?

අම්මා තාත්තාගෙන් ප්‍රශ්න වැලක්ම අහනවා. එත් මට අහගෙන ඉන්න ඕනකමක් තිබ්බේ නෑ. කෝට්ටෙන්  මුණ වහගෙන මම නිදාගන්න උහ්සහ කළා.

*********************************************************************************

''පුතා තාමත් නිදිද ? එන්න කෑම කන්න''

'' බෑ අම්මේ, රෑටම කන්නම් ''

'' රෑ ?, ඉතින් ළමයෝ දැන් රෑ තමයි. මුණ හෝදගෙන කන්න එන්න''

දොර රෙද්ද මෑත් කරලා කතා කරපු අම්මා යන්න ගියා. දන්නෙම නැතිව මට හොදටම නින්ද ගිහින්.

 එත් ඇයි අම්මා මගෙන් ඉරේෂා ගැන ඇහුවේ නැත්තේ ?
 තාත්ත කියල නැතිව වද්ද?

මගේ ඔලුවේ ප්‍රශ්න කෝටියක්‌ මටම වද දෙනවා. එහෙම හිත හිතාම මම මුණ හෝදගෙන කෑම කන්න මේසෙට ගියා. උරුදු විදිහටම අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම මෙසේ එක ලග වාඩි වෙලා. එයාලගේ ආදරේ කොච්චර සොදුරුද ? මම කවදාවත් දැකලා නෑ අම්මවත් තාත්තවත් තනි තනියෙන් ගමනක් යනවා. පැක්ට්‍රියේ වැඩකට ඈතක ගියත් අමම්වත් එක්කගේනමයි යන්නේ. ඒ තරමටම ඒ දෙන්න එකට බැදිලා. එත් ඉරේෂයි මමයි අහසට පොලව වගේ.සිතිජයේදී එකතුවෙලා ඉන්නවා  පෙනුනත් ඒ අහස පොලවා කවදාවත් එකතුවෙන්නේ නෑ. කඩදාසියක අත්සන් කලාට අපි අපේ වෙලා උන්නේ කවදද කියල දන්නේ ඉරේෂත් මමත් උඩ ඉන්න දෙයියොත් විතරයි . කසාද සහතිකේ සැමියා විදිහට අත්සන් කලත්; අද මම ඉරේස්හගේ වැඩකාරයා
                 
'' ඇයි පුතා බෙදාගෙන කන්නකෝ ''

මගේ මනෝ ලෝකෙන් ඇදලා ගත්තේ අමම්ගේ කට හඬ. එත් මම බෙදාගන් කලින් අම්ම පිගානට බත් බෙදුවා. ඉස්සර වගේම තමයි රුවන්වැලි සෑය විතරයි අමමා  මට බෙදන බත් එකට පරාද. හෙමින් හෙමින්  බත් කටවල් දෙකක් තුනක් කෑවත් අම්මවත් තාත්තාවත් තාම එක වචනයක් ඇහුවේ නෑ ප්‍රශ්නේ ගැන. ඇත්තටම වෙන පවුල්වල ගෑනු මිනිස්සුරණ්ඩු උනහම තරහ වෙලා ගේ දාලා යන්නේ භාර්යාව. එත් මිනිහෙක් උනත් දයිවයේ සරදමට ඒ භාර්යාවගේ තත්වෙට පත්වෙලා ඉන්නේ මම. මට මම ගැනම දුකයි, ඒ වගේම මම ගැනම තරහයි. අම්මලා කරලා දුන්නත් ඇයි මට කොන්ද කෙලින් හියාගෙන පවුල් කන්න  බැරි උනේ ? දයිවයද ඒක. නෑ සල්ලි වල බලේ. ඉරේෂලගේ  සල්ලි මගේ පිරිම කම මිලදී ගත්තා. ශාලිකා එකක් ලස්සන කුරුළු කුඩුවක් හදන්න හීන මවපු මම අන්තිමේදී ඉරේෂගේ වහලෙක් උනා .

''පුතා , අත ගගා ඉන්නේ ඇයි? කෑම ටික කන්නකෝ. දවල්ටවත් කාලා නෑ නේද ?
අපි කෑම කාල ඔය ගැන කතා කරමු දැන් කල්පනා නොකර කන්නකෝ''

අම්මා අයෙත් කියවනවා . තවත් බත් කටක් දෙකක් කාපු මම අත හෝදගෙන එලියට ආවා. කරනං දෙයක් නැති කමට ඉබේම අහස දිහා බැලවුනා. ඒක වලාකුලක් නෑ. අද අමාවකද මන්දා අහස හොදට පේනවා  තරු කැට ගන්න කරනං පුළුවන් තරමට අහස පැහැදිලියි. තරු රටා දිහා බලාගෙන මම මිදුල වටේ ඔහේ ඇවිද ඇවිද උන්නා.

'' පුතා මොකද දැන් කරන්නේ ?''

|මනෝ ලෝකෙන් මම ආපහු ආවේ තිගැස්සිලා. අමම්යි තාත්තයි දෙන්නම ඉස්තෝප්පුවට ඇවිල්ලා.

'' මම ඉරේෂගෙන් දික් කසාද වෙනවා අම්මා. තවත් මට එයත් එකක් ඒක වහලක් යට ඉන්න බෑ.''
මම ඒක හුස්මට කියවගෙන ගියා.

''එහෙම කියල පුලුවන්ද ළමයෝ, මොන වුනත් ඒ ඔයාගේ ගෑනි දැන්. ඔයා ටිකක් ඉවසන්න . ඉරේහා හැදෙයි''

'' හැදෙයි?, එහෙනම් මකවලා තමයි හදනන් වෙන්නේ. දනන්වද අම්මා; ඉරේෂට මාව පෙන්නේ දාසයෙක් විදිහට. එහෙම සලකන ගෑනිත් එකක් මට පවුල් කන්න  පුලුවන්ද ?''

අම්මා නිරුත්තර උනා.

'' එත් දරුවෝ ඒ ළමයාගෙන් ගත්තු දෑවැද්ද? අපි ඒක ගෙවන්නේ කොහොමද ?'' මම ඒ සල්ලි ඔක්කොම පක්ට්‍රියට යෙදෙවුවා.''

''තාත්තලට ලොකු උනේ දෑවැද්ද, එහෙම නැතිව මගේ සතුට නෙමෙයි. එකට මම ජීවිතෙන් දැන් වන්දි ගෙවනවා. අඩුම ගානේ මට දික්කසාද වෙන්නවත් දෙන්නේ නැතිනම් මම වහ ටිකක් කාලා මැරෙනවා''

එහෙම කියාගෙන මම ගේ අතුඅට ආවේ ගොඩක් තරහින්. අම්මා තාත්ත නොවුනානම් ඇත්තමයි ඒ දෙනන්ව මරන්න තරන් තරහක් මගේ හිතට ආවේ. ඒ වගේම ලොකු කලකිරීමක් මට ඇති උනේ. මෙච්චර දෙයක් වෙලත් අම්මල තාත්තල තාමත් මම ගැන හිතන්නේ නෑ. ඒ අය වෙනුවෙන් මම කොච්චර කැපකිරීම කලාද ? ශාලිකා, මම පන වගේ ආදරේ කරපු ශාලිකා මම නැති කරගත්තා. මගේ නම්බුව මම ඉරේෂට වික්කා. එහෙම කරලත් තාමත් මම ගැන කිසිම කැක්කුමක් අම්මලට නෑ. මගේ මුළු ඇගම ගිනිගනන්වා වගේ. කාර් එකේ යතුර ගත්තු මම කෙලින්ම ගියේ ගරාජ් එකට. කාර් ඒක පණගන්වන සද්දෙට අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම ඒ පැත්තට දුවගෙන ආවා.

''කොහෙද මේ රෑ වෙලා යන්න  හදන්නේ?''

''මැරෙන්න''







Sunday, December 9, 2012

අලුත් ලොවක් සොයා - පළමු පරිච්චේදය [පළමු කොටස ]

මම ගෙදරින් එලියට බැස්සේ ජීවිතේ ගැන හොදටම කලකිරිල. කවදාවත් කසාදයක් ගැන හිතපු නැති මම අන්තිමට අම්මගෙයි තාත්තෙයි බලපෑමට කසාද බැන්දා. නෑ ඇත්තටම සල්ලි වලට මාව විකුණුවා .  කවදාවත් මගේ තුන් හිතකවත් තිබ්බේ නෑ ඉරේෂා වගේ කෙනෙක් එක්ක දීග කන්න . එක දීගයක්ද ? මිනිහෙක් වෙලා ඉන්නේ නමට විතරයි. ඉරේෂා ගේ සල්ලි වලට හැමදාම මට සිද්ද උනේ ඔලුව පාත් කරන ඉන්න. කෑමක් බීමක්‌ හදන්න දන්නේ නැති උනාට නයිට් ක්ලබ් ගිහින් හොදට නටන්න නම දන්නවා කියලා මට ගොඩක් දෙනෙක් කිවුවා. හවස ගෙදරින් පිට වෙන ඉරේෂා ආපහු ගෙදර එන්නේ පාන්දර; එහෙම නැතිනම් දවල් වෙලා. ඒ ගොඩයෙක්. සුකුරුත්තන් සමාජය එපා වුන ගොඩයෙක් . එයා මාව කසාද බැන්දා  නෙමෙයි මාව සල්ලි වලට ගත්තා.

                        මමත් ආදරේ කළා; අවරුදු දෙකක් ආදරේ කළා. ශාලිකා කියනේ ගොඩක් තැන්පත් කෙල්ලෙක්.එත් හරිම දුප්පත් පවුලක වැඩිමහල් දරුවා. අවුරුදු දෙකක් ආදරේ කලත් අපිට  සිද්ද උනේ අන්තිමටම ආදරේට ආයුබෝවන් කියලා ඈත් වෙන්න. ශාලිකා සල්ලිකාර පවුලක නොවුන එකත්, එයාගේ කුලේ අඩු කමත් දැනගත්තු මගේ දෙමවුපියන් අපේ ආදරේ නවත්තන්න නොකළ දෙයක් නෑ . අන්තිමටම අම්මල දිනුවා. මම ජීවිත කාලෙටම පැරදුනා.
                             
                          ඊයේ හවස  ගෙදරින් පිට උණු ඉරේෂා අදත් ගෙදර ආවේ දවල් වෙලා. තනියම නෙමෙයි තවත් කොල්ලෙක් එක්ක. දෙන්නටම තාමත් වෙරි


'' iresha, who is this man ? is hehusband?''

හෝන් සද්දෙට ගෙදර දොර අරින්න ආව මාව දැකල ඒ මනුස්සය ඉරේෂගෙන් ඇහුවේ මම එයාගේ වැඩ ස්වාමි පුරුශයද කියලා

'' oh no suresh, he is my servant ''
ඉරේෂා දුන්න උත්තරේ හෙමින් කනට කරලා කිවුවට එක මට හොදට ඇහුනා.එත් අසරණව බලා ඉන්නවා හැර වෙන කිසිම දෙයක් මට කරනං පුළුවන්කමක් නෑ


ඉරේෂාව ගෙදරට ඇරලපු සුරේෂ් ආපහු යන්න කලින් ඉරේෂා ගෙනත් ඇරලපු ගාස්තුව ගෙවුවේ හාදුවකින්. එකත මම ඉන්නවා කියලා දැන දැනත් කිසිම ගානක් නැතිව. සුරෙශ් නොපෙනි යන තුරුම අත වැනු ඇය ගේ තුලට ඇතුළු වුයේ මටත් රවාගෙනය.

''මම  කියල තියෙනවා නේද තමුසෙට මම එනකොට පෙන්න ඉන්න එපා කියල. සුරේෂ් මොනවා හිතුවද මන්දා , වස ලැජ්ජාව''

''තමුසෙට මාව මිනිහ විදිහට සමාජෙට පෙන්නන්න ලජ්ජනම් මාව divorce කරනවා. මම බලෙන් තමුසෙගෙ ඇගේ එල්ලුනේ නෑ ''

මට තමුසේ තමුසේ  කියන්න තමුන් කවුද ? දැනගන්නවා. මේක මගේ ගෙදර මෙහෙ ඉන්න ඕනනම් මට ඕන විදිහට ඉන්නවා. නැතිනම් තොලොංචි වෙලාම යනවා මට වදයක් නොවී''


තවත් ඒ ගෙදර පාච්චල් වෙවී ඉන්නවට වඩා කොහේ හෝ හිස හැරුණු අතක යන එක හොදයි කියල හිතුනු මම ඇදී වත පිටින් එලියට බැස්සේ ආපසු එම නිවසේ පස් පාන්නේ නෑ  කියල හිතාගෙන. සෙරෙප්පු දෙකක්වත් පයේ නැතිව මම මහා ගෙදර පැත්තට ඇවිදන් ගියේ සිතුවිල්ලක් නැතිවම.

එත් එල පාරම කාර් එකක් ඇවිත් මම අසලින්ම නවත්තුවා

''පුතා''

කාර් එක ඇතුලෙන් සුපුරුදු කට හඩක් මට කතා කළා








Saturday, December 8, 2012

අලුත් ලොවක් සොයා

පෙරවදන 

කාලයක් තිස්සේ මගේ හිතේ තිබ්බ දෙයක් තමයි කතාවක් ලියන එක . නිකන්ම නිකන් කතාවක් නෙමෙයි , නව කතාවක් . එත් එකට හොද මාතෘකාවක් නැතිව තමයි උන්නේ .එහෙම උන්න අතරේ දැක්ක දවල් හීනයක්‌ හින්ද මට කතාවකට හොද මාතෘකාවක් හම්බ උනා . මේක බොහෝ දුරට විද්‍යාත්මක ප්‍රබන්දයක් විදිහට තමයි ලියනං වෙන්නේ . මොකද හීනේ දැක්කේ එහෙම දෙයක් නිසා. ඒ වගේම කුතුහලය , ආදරය වගේම ත්‍රාසය සමග මේ කතාව ටිකක් දුරට ලියනං සිදුවේවි . ''අලුත් ලොවක් සොයා'' කියල නම දැම්මට මේකේ නම වෙනස් වෙනන්ත් පුළුවන්.
 බලන දකින අය පුලුවන්නම් කොමෙන්ටුවක් දාල අදහස් පලකරන්න . එක ලොකු හයියක් වෙයි කතාව දිගටම ලියාගෙන යන්න මට .

මීට
සජීව ජයරත්න 


Monday, December 3, 2012

කවි කාරීට

ඈතක ගියත් දීගෙක දි 
තාමත් නුබ හිතේ දුරින් 
හීනෙක හෝ රැ ඇවිදින් 
හාදු දියන් මට හොරැහින්

Sunday, December 2, 2012

ලැසි ගමනේ ඔස්සේ 
කෙල්ලක් යයි හදිස්සේ
සාය නෑ දනිස්සේ 
නිතබ සමග පස්ස ගැස්සෙ

පෙම්බරයි රුවෙන් සිරි 
කන්කලුයි වදන් පිරි 
පපු බරයි පියුන් වැඩී 
සංකරයි මා ලිඟුන් නැගී

නිතබ ගස්ස ගස්ස
පියුන් උස්ස උස්ස
දෙඅත් පද්ද පද්ද
යයි හැරී පස්ස

පැණි කෙල බේරී බේරී
දන බිම ගෑවී ගෑවී
බලු කොලු පාරේ ආවි
නම්බරේ හිගා කාවී

කෙල්ල මග නැවතුනා
දත් තිස් දෙක සෙල උනා
කුණු හබ්බේ පිට උනා
කොලු රැල චුත උනා